Часопіс “Наша гісторыя” абяцае расказаць пра таямніцы старажытных насельнікаў Віцебшчыны і Шагала, а падпісацца на яго можна ўжо зараз
Калі вы хочаце прачытаць пра цікавосткі з гісторыі Віцебшчыны ў новым ілюстраваным часопісе “Наша гісторыя”, то варта паклапаціцца пра падпіску ўжо зараз.
Выданне ў Беларусі часопіса такога фармату стала значнай падзеяй. Ужо ў першых нумарах былі апублікаваныя матэрыялы пра нашых славутых землякоў Міная Шмырова і Васіля Быкава, а надалей рэдакцыя абяцае надаваць яшчэ больш увагі гісторыі звязанай з тэрыторыяй Віцебскай вобласці, дзе знаходзіцца калыска беларускай дзяржаўнасці.
У наступных нумарах, як расказалі “ННВ” у рэдакцыі, чакаюцца матэрыялы пра Шагала і віцебскую мастацкую школу, Віцебскае княства ў складзе ВКЛ, старажытнае насельніцтва Віцебшчыны і іншых рэгіёнаў Беларусі па даследаваннях археолагаў, расповеды пра героі вайны родам з Віцебшчыны і артыкул пра асаблівасці танкавай бітвы пад Сянном.
Таксама выдаўцы адзначылі, што хацелі б супрацоўнічаць з краязнаўцамі Віцебшчыны і гісторыкамі з Віцебскага і Полацкага дзяржаўных ўніверсітэтаў і былі б вельмі рады іх матэрыялам. Праз наша выданне яны запрашаюць іх дасылаць свае матэрыялы ў рэдакцыю.
У новым часопісе таксама публікуюцца матэрыялы з гісторыі шпіянажу, бізнесу, мастацтва. Друкуюцца коміксы і дзіцячая старонка. У часопісе можна прачытаць і пра сусветную гісторыю, і пра малыя народы Беларусі: татараў, старавераў, яўрэяў.
Каб задаволіць чытацкі попыт наклады першых нумароў “Нашай гісторыя” прыйшлося некалькі разоў дадрукоўваць. Плануецца, што ў наступным годзе часопіс будзе выходзіць штомесяц.
Зараз пачалася падпіска на 2019 год, падпісны індэкс часопіса “Наша гісторыя” 00469. Варта адзначыць, кошт нумара па падпісцы ніжэйшы, чым у кіёсках і кнігарнях. Аформіць падпіску можна не толькі ў аддзяленнях пошты, але і праз сістэму «Інтэрнэт-падпіска» на сайце www.belpost.by і праз плацёжна-даведкавыя тэрміналы, а таксама дома, запрасіўшы паштальёна.
Чытайце яшчэ
1 каментар
Каментаваць
Вы павінны увайсці каб каментаваць.
16/снежань/2018 у 21:53
Считаю, удачный проект. Имею все 4 номера. Но ежемесячный... Раз в квартал, по-моему, самое то. Ну, раз в два месяца. Как говаривал известный персонаж: Э нет, торопиться не надо... Важно
вернутьпредложить читателюполноценного человекакачественный продукт!Кстати, о Шмырёве ( в первом номере). Шок. Не суди, да не судим будешь, но... 14 февраля 1942 г., при известных обстоятельствах, расстреливают детей-заложников. 14-ти, 10-ти, 7 и 3 лет. Вместе с ними сестру и тёщу.
Осенью того же года он появляется в Москве уже с новой женой-партизанкой. И до конца войны там и отсиделся. Застрелиться, как он сам признался, не смог. Но, вот чего не пойму, как он мог целых 22 года после смерти детей принимать непосредственное участие в своей героической мифологизации?
Не хватило решимости использовать шанс на спасение своих детей? Не смог застрелиться? Ну, что делать... Человек слаб... Но, как 22 года не отказываться (как минимум) от участия в своей героизации?
Кстати, никаким документом, кроме собственных слов, не подтверждены и три его георгиевских креста. Ни документы, ни сами кресты нигде и ни кем не были замечены.