Будынку былога Віцебскага народнага мастацкага вучылішча прысвоілі статус гісторыка-культурнай спадчыны рэспубліканскага значэння
Будынку былога Віцебскага народнага мастацкага вучылішча, які меў статус гісторыка-культурныя каштоўнасці 3 катэгорыі, прысвоілі 2 катэгорыю, што надало гэтаму помніку рэспубліканскае значэнне.
Рашэнне пра падвышэнне статуса гэтага будынка ў шэрагу іншых зменаў ў спісе гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь прынятае пастановай Савета Міністраў №607 ад 2 жніўня 2016 года.
Варта адзначыць, што пры гэтым помнік падаецца як ”Будынак (тып гарадскога асабняка) канца ХІХ стагоддзя на вуліцы імя газеты ”Правда“, 5а", хаця гэты ўчастак вуліцы быў перайменаваны ў гонар Марка Шагала яшчэ ў красавіку. Больш за тое, як піша Людміла Хмяльніцкая ў матэрыяле “Несколько фактов из истории одного здания”, Ізраіль Вольфавіч Вішняк падаў у гарадскую ўправу прашэння на дазвол пабудаваць “каменный дом и надворные службы во 2-й части г. Витебска по Воскресенской улице” толькі 11 красавіка 1912 года. То бок гэты будынак варта датаваць пачаткам XX стагоддзя, а не канцом ХІХ, і, верагодней за ўсё, яго будаўніцтва было завершанае ў 1913 годзе.
Таксама пастанова №607 Саўміна надае статус гісторыка-культурныя каштоўнасці некалькім матэрыяльным і нематэрыяльным аб’ектам спадчыны.
Сярод першых гэта: Свята-Успенская царква 1897 года пабудовы ў Браславе і Барысаў камень XII стагоддзя ў Друі; будынак 1931 года пабудовы ў Глыбокім (вуліца Энгельса, 24); гармаце 1910-1930 гадоў, усталяванай побач з пахаваннем 9 савецкіх ваеннапалонных, расстраляных нямецка-фашысцкімі акупантамі ў 1942 годзе, і партызанскай разведчыцы Анастасіі Давыдаўны Бельскай у вёсцы Гарадзец Шаркаўшчынскага раёна; царква Святога Прападобнага Сергія Раданежскага датуемая ў весцы Лескавічы і царква Успення Прасвятой Багародзіцыў вёсцы Перамога Шумілінскага раёна, абодва храмы канца ХІХ — пачатку XX стагоддзя. Барысаву каменю прысвоеная 2 катэгорыя, усім астатнім аб’ектам — 3.
У лік нематэрыяльных праяўленняў творчасці чалавека, якім нададзены статус гісторыка-культурнай каштоўнасці, увайшлі: традыцыйнае мастацтва маляваных дываноў Віцебскага
Паазер’я (гарады Браслаў, Докшыцы, Паставы, Глыбокае, вёска Крулеўшчына Докшыцкага раёна, гарадскі пасёлак Шаркоўшчына, вёска Жукоўшчына Шаркоўшчынскага раёна); традыцыя ажурнага ткацтва Гарадоцкага раёна і масленічная абрадавая гульня “Пахаванне дзеда” (Гарадоцкі раён); традыцыйная тэхналогія выпечкі жытняга хлеба ў вёсцы Дзеркаўшчына, тэхналогія прыгатавання традыцыйнай стравы “Масляны баран” у вёсцы Мацюкова, абрад “Насіць намётку” ў вёсцы Папшычы (Глыбоцкі раён); традыцыя вырабу валёнак (Мёрскі раён). Усе гэтыя каштоўнасці атрымалі катэгорыю Б, якая азначае, што яны якія поўнасцю або часткова адноўлены (зафіксаваны) на другасным матэрыяле ці адметныя духоўныя, мастацкія і (або) дакументальныя вартасці якіх аб’ектыўна з часам могуць змяняцца.
Удакладнены склад помніка “Архітэктурны ансамбль былой Рыначнай плошчы” ў Паставах, які датуецца 1760–1780 гадамі — да дамоў 1, 9, 11, 13, 15 на плошчы Леніна дадаўся і дом №14. У Глыбокім у забудову вуліцы Леніна (канец ХІХ – пачатак ХХ стагоддзя), акрамя дамоў 5, 13, 38, 40 уключаны і дом №11. А вось з забудовы Маскоўскай вуліцы выключаны дом №2 і пакінутыя толькі дамы 3 і 4. Верагодна, маецца на ўвазе адзін і той жа будынак, які перанеслі з ансамбля адной вуліцы ў ансамбль другой ці ўдакладнілі яго адрас.
На жаль, пастанова Саўміна не толькі папоўніла спіс, але і выключыла з яго некаторыя аб’екты. Так, у Докшыцкім раён статус гісторыка-культурнай каштоўнасці згубілі тры курганныя могільнікі; у гарадскім пасёлку Лынтупы Пастаўскага раёна — будынак музычнай школы ў складзе сядзібна-паркавага комплексу Бішэўскіх (гэты будынак быў унесены ў склад комплексу ў 2008 годзе); у вёсцы Паграбёнка Сенненскага раёна — хлеў, частку стайні, гумно ў складзе комплексу будынкаў былой паштовай станцыі; у вёсцы Гарадзішча Шумілінскага раёна — гарадзішча. Найчасцей, пазбаўленне аб’екта статуса гісторыка-культурнай каштоўнасці азначае тое, што ён быў знішчаны ў выніку дзейнасці чалавека, асабліва гэта тычыцца курганоў і гарадзішч.
Чытайце яшчэ
19 каментарыяў
Каментаваць
Вы павінны увайсці каб каментаваць.
7/жнівень/2016 у 15:39
Изначально мухляж начался с Шагала как с широко известного (
в узких кругах) мастака. Вот и вылазит боком сова, натянутая на глобус. Коль уж нужен был яркий, знаменитый и заслуженный еврей с витебскими корнями, то чем Герой Советского Союза, подводник Самуил Нахманович Богорад (в некоторых документах — Семён Наумович Богорад; 17 августа 1907 — 23 апреля 1996) нееврейкандидатура? Он среди героев-евреев из Витебска единственный.7/жнівень/2016 у 16:09 1
@ саня калинкин:
Если в кране нет воды, значит......?... 🙂 Железный аргумент... от сани калинкина... 🙂
7/жнівень/2016 у 18:03 2
Выходзіць, што за знішчэнне аб'ектаў пакаранне ніхто не панёс? Проста іх выкрэслілі са спіса? Ідэальнае заканадаўства!
8/жнівень/2016 у 1:54 3
@ Пробегая_мимо:
Ты дура? Можешь моё любопытство игнорировать.
8/жнівень/2016 у 8:28 4
@ Канстанцін:
Дело в том, что их уничтожили ещё до того как включили. Когда создавался действующий список многие памятники археологии взяли включили механически (то о чём писали археологи в 1960-х и 70-х гг.). теперь их даже специалисты найти не могут, так как след давно простыл. Если уже городища исчезли, то это реально жесть. Вы посмотрите всё постановление, в некоторых областях исключение измеряется не одним десятком
8/жнівень/2016 у 12:57 5
абодва храмы пачатку ХІХ — канца XX стагоддзя.
8/жнівень/2016 у 13:22 6
саня калинкин пісаў:
Страшная дура...
А по поводу Вашего первого коммента - надоело уже привязывание к еврейству по любому поводу...
P.S. Герой-еврей - это сильно... 🙂
8/жнівень/2016 у 16:35 7
Пробегая_мимо пісаў:
Мадам, вы меня пугаете 🙂
8/жнівень/2016 у 17:05 8
@ Litvin:
Это я для сани калинкина страшная (он меня боится), а для внятных мужчин я вполне себе ничего... 🙂
8/жнівень/2016 у 17:05 9
@ Пробегая_мимо:
А может он из этих? Что на рекламе водки "Партизан"?)
8/жнівень/2016 у 17:21 10
По количеству Героев Советского Союза и Социалистического Труда, лауреатов Ленинской и Государственной премий Россия по-прежнему на втором месте после Израиля..
8/жнівень/2016 у 18:00 11
@ саня калинкин:
Не,александёр,даже я не удержался от комментария - ты - недоумок конкретный!:smile::smile::smile:
8/жнівень/2016 у 20:50 12
Litvin пісаў:
А не наоборот?
Кстати, для первой половины 20 века это был новодел.
8/жнівень/2016 у 20:55 13
Пробегая_мимо пісаў:
1) Не разочаровали.
2) Не к еврейству, а к легендарному Марику, которого надули на евробабло.
3) Ваще-та, евреев ГСС около 200. Около 20 удостоены дважды. Причём большинство награждённых не военачальники, а люди реального подвига.
8/жнівень/2016 у 20:58 14
Владимир Атращёнок пісаў:
Не мудрствуя лукаво: Сам дурак!
9/жнівень/2016 у 10:34 15
Гоблин пісаў:
Он ещё не определился, с кем ему наименее хуже 🙂
@ Владимир Атращёнок:
Вы, что ли, всерьёз восприняли заявления этого потешного персонажа? 🙂 Ник определяет концепцию 🙂
9/жнівень/2016 у 11:03 16
саня калинкин пісаў:
вось і я пра гэта, але па тэксту вось што :
"....Сергія Раданежскага датуемая ў весцы Лескавічы і царква Успення Прасвятой Багародзіцыў вёсцы Перамога Шумілінскага раёна, абодва храмы пачатку ХІХ — канца XX стагоддзя...."
13/жнівень/2016 у 10:24 17
Пробегая_мимо пісаў:
Если так, то твоя концепция пукнуть, а нюхать будут другие... ты уже далеко.
13/жнівень/2016 у 10:34 18
@ Litvin:
Церковь Святого Сергия Радонежского в Лесковичах.
Церковь в деревне Лесковичи построена в 1878 году из кирпича и бутового камня. Она является памятником архитектуры ретроспективно-русского стиля. В день памяти преподобного Сергия Радонежского, 8 октября 1990 года, было положено начало обновлению Свято-Сергиевского храма. Он был отреставрирован за один год силами епархии, прихожан и работников местных предприятий.
1878г. - как не крути, а конец XIXв.
1990г. - конец XXв.
В общем, ХЕЗ!